تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی بر میزان تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسرگرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف

مقدمه و اهداف تعادل یکی از اجزای سازنده و جدایی ناپذیر فعالیت­های روزانه و سنگ بنای عملکردهای ورزشی می­باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی بر میزان تعادل ایستا و پویای دانش­آموزان پسر گرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف بود.  مواد و روش­ها روش این تحقیق از نوع نیمه ­تجربی، با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه کنترل بود. جامعه تحقیق را تمام دانش­آموزان پسر 11 تا 15 ساله گرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف شهرستان قدس تشکیل می­داد (31 نفر). برای اینکه افراد در دو گروه مساوی 15 نفره قرار گیرند یکی از آنها به صورت تصادفی حذف شد و نمونه­های این تحقیق که شامل 30 نفر (سن: 18/1±33/13، قد­: 17/7±2/141، وزن: 05/8±7/34، شاخص توده بدنی: 72/2±58/18، طول اندام پایین تنه: 46/5±47/76) بود به صورت تصادفی ساده در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی، تمرینات تعادلی را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام ­دادند. قبل و بعد از دوره تمرین از هر دو گروه، تست­های تعادلی که شامل تست تعادل بس برای سنجش تعادل ایستا و تست تعادل گردش ستاره برای سنجش تعادل پویا بود گرفته شد و نتایج، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و تحلیل کوواریانس(ANCOVA)، مورد مقایسه قرار گرفت. (05/­0>P)  یافته­ها نتایج آزمون کوواریانس، اختلاف معناداری را در پس­آزمون تست­های SEBT و BESS، بین دو گروه نشان داد. (05/­0>P) نتیجه­گیری با توجه به نتایج بدست آمده، مشخص شد که پروتکل تمرینی اجرا شده، توانسته است میزان تعادل ایستا و پویای افراد گرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف را افزایش دهد.